Labaran Cin Gindi – Aisha da Malam (Episode 2)
Kalmar Soyayya
Bayan Malam Yusuf ya furta soyayyarsa, Aisha ta ji zuciyarta na bugawa. Ta dauki lokaci kafin ta amsa.
“Malam… wannan magana taka ba karama bace. Ni ba zan yi wasa da zuciyar kowa ba. Idan kana nufin gaskiya, sai ka ba ni lokaci na yi tunani.”
“Tabbas, Aisha. Zan jiraki har abada idan zai kasance ke ce.”
Bayan wannan rana, Aisha ta shiga tunani sosai. Tana jin kamar ta samu abokin rayuwa, amma kuma tana jin tsoro kada hakan ya canza komai tsakaninsu.
Ranar Juma’a bayan sallar magrib, Aisha ta rubuta wata gajeriyar wasika ta mika wa Malam Yusuf:
“Assalamu alaikum, malam. Na karbi maganarka da mutunci da kima. Na amince da soyayyarka. Amma zan so mu gina wannan soyayya cikin hankali, sirri, da gaskiya.”
Malam Yusuf ya karanta wasikar da farin ciki. Zuciyarsa ta cika da bege.
Farkon Haduwa ta Musamman
A makon gobe, suka shirya ganawa a wani wuri mai natsuwa – harabar makarantar Islamiyya bayan an gama karatu. Sun zauna suna hira da dariya, suna tuna abubuwan da suka faru a rayuwarsu kafin su hadu.
“Aisha, ke mace ce mai tarbiyya da hankali. Wallahi, ba zan taba cutar da ke ba.”
“Na sani malam. Shi yasa na ba ka dama. Amma sai mu kula da sirrinmu, kar mu bata sunan juna.”
A wannan rana, kallon ido da ido ya tabbatar da cewa soyayyarsu na girma. Har lokacin rabuwa, zuciyarsu na manne da juna.
“Sai gobe, malam,” Aisha ta ce tana dan murmushi.
“Sai gobe, zuciyata,” ya amsa yana kallonta da soyayya mai zafi.
Karanta Cigaba: Labaran Cin Gindi – Aisha da Malam (Episode 1)